احسان تهرانچی فراری

احسان تهرانچی فراری از آی ریتم

Ehsan Tehranchi Farari

موزیکی احساسی ، غمگین ، گیتاری

تنظیم: احسان تهرانچی

+ ورس اول +

یه دنیا کینه تو رگهام می جوشه

به تنهایی رسیدم شب به شب با تو

با تو احساسمو تقسیم می کردم

تو تقسیم کردی با کی شب به شب جاتو

+ کراس +

فراری شو دیگه آخر خطم

چه جوری عشقمو کشتی نمی دونم

من دیوونه کار دست خودم میدم

نمی بخشم تو رو دیگه نمی تونم

+ ورس دوم +

هنوزم عطر سیگار روی موهاته

نذار سر روی شونم گریه هات شوره

نمک می پاشی رو زخم دلم وقتی

می دونم چند شبه با کی تنت جوره

از این خونه برو از من بترس عشقم

ته این قصه خون روی دیواره

یکیمون غصه داره اون یکی میشه

که آخر گردنش بالای اون داره

لباتو وا کن حرفات بیهودن

نمیبخشم نمی تونم نخواه از من

برو تنها برو از من فراری شو

خداحافط نمیگم موقعیه رفتن

معرفی آهنگ احسان تهرانچی فراری

آهنگ «فراری» از احسان تهرانچی یکی از آثار برجسته این هنرمند نوظهور در عرصه موسیقی پاپ و تلفیقی است که با درون‌مایه‌ای احساسی و حال و هوایی معاصر، توانسته توجه علاقمندان به موسیقی مدرن ایرانی را به خود جلب کند. این قطعه با بهره‌گیری از فضاسازی شنیداری خاص، داستانی از گریز، رهایی، و کشمکش‌های درونی یک شخصیت را روایت می‌کند؛ شخصیتی که میان عشق، آزادی و فرار از گذشته معلق مانده است.

تنظیم موسیقایی مینیمال، اما تاثیرگذار

در بُعد موسیقایی، «فراری» ترکیبی از تنظیم مینیمال و صداسازی‌های الکترونیک با خط ملودی احساسی را ارائه می‌دهد. درام ماشین‌ها و بیت‌های نرم در پس‌زمینه، فضایی شهری و مدرن خلق می‌کنند، در حالی که صدای خواننده با لحنی تودماغی، گاه آرام و گاه خشمگین، همذات‌پنداری شنونده را با درد ترانه بیشتر می‌کند. این تضاد آگاهانه میان آرامش صوری موسیقی و آشفتگی درونی شخصیت اصلی، از نقاط قوت قطعه به‌شمار می‌رود.

روایتی چندلایه از فرار احساسی

متن ترانه، با نگاهی شاعرانه اما ساده و قابل لمس، از زخم‌هایی می‌گوید که شخصیت داستان را به سوی گریز سوق داده‌اند. استعاره‌ی “فراری” نه تنها به معنای فیزیکی آن، بلکه به گریز ذهنی و احساسی از درد، خاطرات تلخ و گذشته‌ای شکست‌خورده اشاره دارد. همین چندلایه بودن معنا، به «فراری» عمقی ویژه می‌بخشد و آن را از آثار مشابه متمایز می‌سازد.

بیان فردی با تاثیر اجتماعی

احسان تهرانچی فراری در این قطعه بار دیگر توانایی خود را در پیوند دادن تجربه‌های فردی با دغدغه‌های جمعی نشان داده است. هرچند داستان ترانه از زاویه دید یک فرد روایت می‌شود، اما حس مشترکی از فرار و خلاصی را منتقل می‌کند که بسیاری از مخاطبان در زندگی روزمره خود لمس کرده‌اند.

صدای متفاوت تهرانچی؛ ترکیبی از بی‌قراری و خونسردی

صدای احسان تهرانچی در این قطعه، بارزترین ابزار انتقال احساس است. تُن صدا گاهی سرد و بی‌احساس است و گاهی با لرزش‌هایی از بغض همراه می‌شود. این بازی با احساسات صوتی، به‌خوبی در خدمت روایت ترانه قرار می‌گیرد و شنونده را درگیر لایه‌های زیرین داستان می‌سازد.

بازی هنرمندانه با سکوت و ریتم

یکی از نکات فنی جالب در «فراری»، استفاده آگاهانه از سکوت‌ها و مکث‌های کوتاه در موسیقی است. این فضاهای خالی، نه‌تنها ریتم را کنترل می‌کنند، بلکه نوعی اضطراب و تعلیق در شنونده ایجاد می‌کنند؛ گویی فراری لحظه‌ای ایستاده تا به پشت‌سرش نگاه کند و دوباره بدود.

ویدیو یا تصویر ذهنی در ترانه

با وجود اینکه «فراری» ممکن است موزیک‌ویدیوی رسمی نداشته باشد، اما قدرت تصویرسازی در ترانه و اجرا آن‌قدر بالاست که مخاطب هنگام شنیدن آن، صحنه‌هایی از یک داستان سینمایی را در ذهن خود مجسم می‌کند؛ صحنه‌هایی از شب، خیابان‌های خیس، دود، سرعت، و چشم‌هایی خسته اما امیدوار.

فراری؛ سفری از دل ترس به سوی رهایی

در نهایت، «فراری» را می‌توان سفری توصیف کرد که از دل ترس، آشفتگی و خستگی آغاز می‌شود و در مسیر یافتن آرامش و رهایی حرکت می‌کند. این قطعه فقط درباره فرار نیست؛ بلکه درباره مواجهه با خویشتن، عبور از درد و شاید رسیدن به فهم تازه‌ای از زندگی است. همین نگاه انسانی و عمیق، «فراری» را به اثری ماندگار در کارنامه احسان تهرانچی بدل می‌کند.

+ صفحه احسان تهرانچی را دنبال کنید +

احسان تهرانچی شکل قلب

احسان تهرانچی جاذبه